Barbara Świba-Nowak (zd. Świba) - architekt.
Członek SARP O. Poznań.
Absolwentka Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu (1951).

W Inspektoracie Nadzoru Budowlanego (późniejszy D.B.O.R. - od 1950). Nastepnie kolejno: inspektor budowlany, kierownik Zespołu Orzekającego, członek WKUA, wykładowca na kursach przygotowawczych do uzyskania uprawnień w Wydziale Budownictwa Urbanistyki i Architektury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Kierownik działu postępu technicznego i wynalazczości w Poznańskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego nr 2 w Poznaniu (od 1976). Weryfikatorka projektów w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Poznaniu (1975-83).

Organizatorka szpitala PCK w 1945 r. w Poznaniu - sanitariuszka w szpitalu do 1947 r.

Odznaczenia i nagrody: Odznaka Grunwaldu, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 r. (1976), Odznaka Honorowa PCK (1989), odznaczenia Prezydenta Miasta Poznania i Wojewody Poznańskiego. Złota Odznaka SARP (1964), Wyróżnienie ZO SARP w Poznaniu za aktywną i systematyczną pracę społeczną na rzecz Oddziału.

Pochowana na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (24.01.2003).

**********************************************************************
WSPOMNIENIE

Wspomnienie o śp. kol. Barbarze Świbie-Nowak

Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszej koleżanki i serdecznej przyjaciółki Barbary Świbie-Nowak. Mimo niełatwego życia była zawsze gotowa do poświęceń dla swoich bliskich i niesienia pomocy potrzebującym. Pozostawiła w żałobie męża i osierociła dwóch synów. Zawsze udzielała się społecznie promieniując pogodą ducha i energią. W trudnym okresie walk o Poznań w 1945 r., kiedy zabici i ranni leżeli na ulicach Łazarza (żołnierze i cywile), wzięła udział w organizowaniu pierwszego szpitala PCK dla rannych i chorych, śpiesząc z pomocą jako sanitariuszka. Pracowała w szpitalu do 1947 r. działalność ta, uznana za kombatancką, potwierdzona została przyznaniem przez Naczelnego Dowódcę Wojska Polskiego Odznaki Grunwaldu i Medalu Zwycięstwa i Wolności 1945 r. przez Radę Państwa w 1976 r., a także Odznaki Honorowej PCK w 1989 r. O zaangażowaniu Basi w trudnej pracy przy organizacji szpitala PCK i ratowaniu rannych świadczy też książka "Przyfrontowe Służby Sanitarne PCK na terenie Poznania i Ziem Zachodnich w 1945 r." 
Złotą Odznakę otrzymała też w 1964 r. za zasługi w pracy społecznej i związkowej a decyzją Zarządu Oddziału SARP wyróżnienie za aktywną i systematyczną pracę społeczną na rzecz Oddziału.
Studia wyższe w poznańskiej Szkole Inżynierskiej podjęła w 1947 r. uwieńczając je dyplomem w 1951 r. Uprawnienia budowlane zdobyła w 1959 r.
Pracę zawodową rozpoczęła w 1950 r. w Inspektoracie Nadzoru Budowlanego (późniejszy D.B.O.R.) Po przejściu do pracy w Wydziale Budownictwa, Urbanistyki i Architektury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej swoją znakomitą znajomością prawa budowlanego wykorzystała pełniąc obowiązki kolejno inspektora budowlanego, kierownika Zespołu Orzekającego, członka W.K.U.A. a także prowadząc wykłady na kursach przygotowawczych do uzyskania uprawnień.
W 1976 r. przeszła do pracy w Poznańskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego nr 2 w Poznaniu jako kierownik działu postępu technicznego i wynalazczości. W latach 1975-1983 w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego w Poznaniu pełniła funkcję weryfikatora projektów na stanowisku st. projektanta.
W uznaniu Jej zasług w długoletniej, nieprzerwanej pracy zawodowej uhonorowana była wielokrotnie odznaczeniami Prezydenta m. Poznania i Wojewody Poznańskiego.
Zmarła po ciężkich chorobach pozostawiając wspomnienia o swojej dobroci serca i dzielności ducha.
Żegnamy Cię Basiu ale nie zapomnimy!
Odpoczywaj w spokoju po ciężkiej pracy i trudach życia!

Urszula Fahrenholz