Edmund Roman Orlik - architekt.
Członek SARP O. Łódź.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (1966).

Projektant w biurze Miastoprojekt Łódź.

Autor m.in.:
- Biblioteka Uniwersytetu Łódzkiego (1955-59) - współautor Eugeniusz Budlewski;
- budynek mieszkalny "Łamaniec", ul. Cieszkowskiego, Łódź (1958-61);
- Studium Języka Polskiego dla Obcokrajowców, ul. Kopcińskiego 16/18, Łódź (1962-63).

Konkursy m.in.:
- SARP nr 433 - na projekt gmachu Centralnej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie (1969) - wyróżnienie I stopnia równorzędne;
- na projekt urbanistyczny nowego fragmentu m. Bolesławca (1969) - wyróżnienie II stopnia równorzędne.

Uczestnik Kampanii Wrześniowej (podporucznik kawalerii). Żołnierz AK.

Odznaczenia m.in.: Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Złoty Krzyż Zasługi (1976), Odznaka "Zasłużonemu Opolszczyźnie" (1975), Krzyż Wojenny Virtuti Militari V klasy (1979).

Pochowany na Starym Cmentarzu rzymskokatolickim przy ulicy Ogrodowej w Łodzi.

****************************************************************************
ŻYCIORYS

Edmund Roman Orlik urodził się 26 stycznia 1918 roku w Rogoźnie w Wielkopolsce. Jego ojcu Janowi, który w 1917 roku poległ jako lotnik na wojnie, nigdy nie było dane ujrzeć potomka. W roku 1936 Edmund Roman zdał egzamin dojrzałości. W okresie od 25 września 1936 do 1 października 1937 roku jako ochotnik odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Broni Pancernych w Modlinie, a następnie w 1 Batalionie Pancernym w Poznaniu. Jeszcze w roku 1937 podjął studia na Politechnice Warszawskiej, które zmuszony był przerwać z uwagi na konieczność odbywania ćwiczeń wojskowych, pracę zawodową na stanowisku pracownika kontrolnego w Urzędzie Poczty i Telegrafu w Połajewie (w okresie od 15 sierpnia 1938 do 24 sierpnia 1939 roku) oraz wybuch wojny. Zmobilizowany 25 sierpnia 1939 roku, wziął udział w kampanii wrześniowej na stanowisku dowódcy czołgu TKS z karabinem maszynowym kalibru 20 mm w szwadronie czołgów rozpoznawczych 71 dywizjonu pancernego przydzielonego do Wielkopolskiej Brygady Kawalerii ze składu Armii "Poznań". Walczył na szlaku bojowym dywizjonu, od Wielkopolski, poprzez bitwę nad Bzurą, boje odwrotowe w Puszczy Kampinoskiej, na obronie Warszawy kończąc. Po kapitulacji stolicy uniknął niewoli, przenosząc się kolejno w Poznańskie, Krakowskie, Lwowskie, a w końcu - stale poszukiwany przez Niemców - pod Warszawę, gdzie pracował w prywatnych przedsiębiorstwach budowlanych. W roku 1945 wraz z założoną rodziną (żona Maria Golańska) zamieszkał w Łodzi, w 2. połowie lat 60. przeprowadził się do Wrocławia, a wreszcie na początku lat 70. osiadł w Opolu. W okresie od 17 września 1946 do 24 lipca 1951 roku studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, zaś w latach 1965-1966 ukończył studia magisterskie na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Pracował jako projektant, najdłużej - od 16 października 1949 do 30 czerwca 1965 roku - w Miastoprojekcie Łódź, a ponadto jako pracownik akademicki. Jego twórczość architektoniczno-urbanistyczna obejmuje nie tylko gmachy użyteczności publicznej i inne obiekty w Łodzi, Wrocławiu i Opolu, ale i plany większych miast. Od 1 lipca 1977 roku do 31 sierpnia 1979 roku był zatrudniony jako pracownik cywilny - inspektor wojewódzki w Komendzie Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Opolu, będąc współtwórcą nowoczesnej bazy kwaterunkowo-wypoczynkowej straży pożarnych województwa opolskiego. Z dniem 1 września 1979 roku odszedł na emeryturę. Zmarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku w dniu 8 kwietnia 1982 roku w Opolu.

http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,orlik,edmund,11167.html