Gerard Antoni Ciołek - architekt, historyk sztuki ogrodowej, planista ogrodów, wykładowca akademicki.
Członek O. Warszawskiego SARP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1936). Doktor nauk technicznych (1944). Profesor nadzwyczajny (1954). Profesor zwyczajny (1965).

Autor m.in.:
- schronisko górskie w Dolinie Pięciu Stawów (1950) - współautorzy: Anna Górska, Jan Chmielewski, Jerzy Mokrzyński, Jędrzej Czerniak - Nagroda KUA II stopnia 1956.

Konkursy m.in.:
- SARP i TUP nr 111 - na rozplanowanie terenów sportowych i wystawowych na łąkach "Tatary" w Lublinie (1939) - współautor Kazimierz Weychert - IV nagroda równorzędna;
​- SARP nr 195 - na przebudowę otoczenia Wawelu w Krakowie (1953) - współautorzy: kierownictwo zespołu: Gerard Ciołek, Alfred Majewski, Zbigniew Wzorek; członkowie zespołu: Przemysław Gawor, Julian Hrabal, Zdzisław Haupt, Kazimierz Hurlak, Zbigniew Karakiewicz, I. Markiewiczowa, Stefan Walczy, Stanisław Załubski - wyróżnienie I stopnia;
- na projekt przepraw mostowych przez Wisłę w Warszawie (1961) - współautorzy: Stanisław Andruszkiewicz, J. Chmielewski, Tadeusz Mazurek, Krzysztof Szuliński + zespół - wyróżnienie częściowe.

Publikacje m.in.:
- Ogrody polskie (1954);
- Zarys historii kompozycji ogrodowej w Polsce (1955);
- Zasady ochrony i kształtowania krajobrazu (1963);
- Rejestr ogrodów polskich - Z dziejów kartografii ogrodów (1965);
- Materiały do słownika twórców ogrodów polskich (1968 - pośmiertnie);
- Regionalizm w budownictwie wiejskim w Polsce (1984 - pośmiertnie).

Żołnierz AK, pseudonim "Biała". Uczestnik Powstania Warszawskiego. Jeniec obozów hitlerowskich.

Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.

***************************************************************
WSPOMNIENIE

Gerard Antoni Ciołek (1909-1966)
architekt, urbanista, historyk sztuki, konserwator zabytków i krajobrazu, historyk i planista ogrodów oraz rzecznik ochrony przyrody.

Żołnierz Kampanii Wrześniowej i AK. Urodził się 24 września 1909 w Wyżnicy, Wchodnie Karpaty, Austro-Węgierska Bukowina. W 1929 skończył Gimnazjum im. St. Staszica w Lublinie i podjął studia na Wydziale Architektury na Politechnice Warszawskiej. W latach 1934-1939 był asystentem u prof. Oskara Sosnowskiego (1880-1939), Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki, WA PW. We wrześniu 1939 roku służył w obronie przeciwlotniczej Wilna. Od 1940 do 1944 wykładał na Tajnej Politechnice Warszawskiej. W marcu 1944 roku G.C. obronił na PW pracę doktorską pt. “Regiony budownictwa wiejskiego w Polsce" napisaną pod kierunkiem prof. Tadeusza Tołwińskiego (1887-1951). Od maja 1940 służył w konspiracyjnych szeregach ZWZ-AK. Podczas Powstania Warszawskiego (sierpień-pazdziernik 1944) dowodził Referatem Kartograficznym, III Wydział Operacyjny, K.O. Warszawa, AK. oraz obroną budynku Biblioteki Ordynacji Krasińskich ul. Okólnik 9. Po upadku Powstania internowany w obozach jenieckich w Bergen-Belsen, Grossborn, Sandbostel i wreszcie Lubece/Bad Schwartau (Oflag X-C). Po wyzwoleniu Lubeki przez wojska brytyjskie G.C. służył w 1szej Samodz. Bryg. Spadochronowej (1SBS), gdzie prowadził kursy technik budowlanych. Do kraju wrócił w grudniu 1945 roku. W Warszawie podjął pracę w Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków (Min. Kultury i Sztuki) oraz Katedrze i Zakładzie Urbanistyki, WA PW. Od jesieni 1948 pracował w Krakowie. Tam uczył na Wydziale Architektury - wpierw Katedra Planowania Wstępnego, potem (od 1951) Katedra Planowania Przestrzennego, a od 1963 Katedra Planowania Krajobrazu i Terenów Zielonych. W 1954 został Profesorem Nadzwyczajnym, a w 1965 Profesorem Zwyczajnym. Członek SARP (1936), TUP (1936) oraz Polskiego Związku Historyków Sztuki (PZHS, potem SHS) (1936) Od 1955 był członkiem Rady Tatrzańskiego Parku Narodowego oraz Rady Pienińskiego Parku Narodowego, a od 1957 członkiem Komitetu Zagospodarowania Ziem Górskich PAN. Był naukowym opiekunem ok. 14 prac doktorskich. W latach 1936-1965 wykonał ponad 150 analiz przestrzennych, planów i projektów dla zabytkowych parków, krajobrazów górskich i skansenów. Opublikował 104 prace, w tym m.in. "Ogrody polskie" (1954), "Zarys historii kompozycji ogrodowej w Polsce" (1955), "Zasady ochrony i kształtowania krajobrazu" (1963), "Rejestr ogrodów polskich - Z dziejów kartografii ogrodów" (1965), oraz pośmiertnie - "Materiały do słownika twórców ogrodów polskich" (1968) i "Regionalizm w budownictwie wiejskim w Polsce" (1984). Zmarł nagle 15 lutego 1966 na szlaku narciarskim Hala Gąsienicowa - Kuznice. Jest pochowany w Warszawie, na Starych Powązkach - grób 9, rząd 4, w kwaterze 93.

T. Maciej Ciołek