Irena Konstancja Gajewska-Łuczak (zd. Gajewska) - architekt, urbanista.
Członek O. Warszawskiego SARP (od 1957). Członek Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów RP. Członek TUP. Członek IU.
Absolwentka Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu (1950). Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1967). Absolwentka studium podyplomowego urbanistyki w Warszawie (~1970).

Projektant w Zespole Urbanistycznym Powiatowej Rady Narodowej w Płocku (~1960). W tym okresie, na początku lat siedemdziesiątych ukończyła studium podyplomowe w zakresie planowania przestrzennego w Warszawie. Kolejno projektant, Kierownik Pracowni, Dyrektor w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego w Płocku (od 1975).

Autorka m.in.:
- plan zagospodarowania przestrzennego wsi Siecień (1971) – w zespole - nagroda III stopnia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych;
- plan ogólny zagospodarowania przestrzennego wsi Proboszczewice (1971) – w zespole;
- zagospodarowanie ciągu spacerowego i urządzenia zieleni - Aleja Antoniego Roguckiego w Płocku (~1990) – główny projektant;
- szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego śródmieścia m. Gostynina (1990) – główny projektant;
- studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Radzanowo (2000) – generalny projektant;
- budynek administracyjny firmy Izolbet w Gostyninie;
- budynek administracyjno-biurowy firmy Budrox w Gostyninie;
- budynek dworca autobusowego w Gostyninie;
- budynek administracyjno-magazynowy firmy Airnet w Warszawie.

Wiceprezes Oddziału TUP w Płocku (1982-87).

Odznaczenia m.in.: Złota Odznaka Honorowa TUP (1989).

Pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Płocku.

************************************************************
Wspomnienie – mgr inż. arch. Irena Konstancja Gajewska-Łuczak

Urodzona 12.02.1921 r. w Poznaniu;  zmarła 07.03.2011 r. w Płocku

Absolwentka Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu (1950 r.) i Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1967 r.). Przerwa w studiach była konsekwencją jej rychłego osierocenia przez rodziców i podjęcia pracy zawodowej w celu zapewnienia środków na swoje utrzymanie i młodszego brata.
W czasie okupacji pracowała w sklepie austriackich właścicieli, co było wynikiem szczęśliwego przypadku – uniknęła wywozu na przymusowe roboty do Niemiec. W trakcie „obławy” na ulicach Poznania odezwała się w języku niemieckim podejmując dyskusję w swojej obronie, co poskutkowało tym, że pod warunkiem podjęcia tej pracy pozwolono jej pozostać w Poznaniu. Irena bowiem miała ogromną łatwość w opanowywaniu języków obcych, biegle już wówczas władała językiem niemieckim oraz  dobrze językiem francuskim.
Po wojnie mieszkała w Warszawie i pracowała w biurze projektów pod Warszawą. Wychowując 2-letnią córkę, przeżywała traumę i bardzo trudne warunki egzystowania wskutek represji władz komunistycznych w stosunku do żołnierzy Armii Krajowej. Mąż jej Jerzy został aresztowany co w ówczesnych warunkach, łączenie opieki nad córką Anną z pracą poza miejscem zamieszkania, wiązało się z niebywałymi problemami. Mąż został zwolniony z aresztu po zmianach politycznych po śmierci Stalina.
W latach 60-tych podjęła pracę projektanta w Powiatowej Radzie Narodowej, w Zespole Urbanistycznym w Płocku. W tym okresie, na początku lat siedemdziesiątych ukończyła studium podyplomowe w zakresie planowania przestrzennego w Warszawie. Po utworzeniu w 1975 r. województwa płockiego zatrudniona w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego w Płocku na stanowisku projektanta – Kierownika Pracowni, a później powołana Dyrektorem Biura.
Była aktywnym członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich i Towarzystwa Urbanistów Polskich; odznaczona w roku 1989 Złotą Odznaką Honorową TUP. W roku 1976 Irena Gajewska-Łuczak była członkiem założycielem Koła TUP w Płocku, później od 1982 r. przekształconego w Oddział TUP. W latach 1982-1987 piastowała funkcję Wiceprezesa Oddziału. W tym czasie inicjowała i realizowała liczne pomysły integracyjne i szkoleniowe, w tym dot. kierunków zagospodarowania rejonów rekreacyjno- wypoczynkowych w Wielkopolsce, czy rewaloryzacji miast w płd.-wsch. Polsce.
W Notatkach Płockich z 2018 r. Nr 1/254 („Zarys planowania przestrzennego w Płocku” – Włodzimierz Serafimowicz) Irena Gajewska-Łuczak została wymieniona i zaliczona do elitarnego grona planistów, urbanistów i architektów, których działania inspiracyjne i opracowania odegrały ważną rolę w historii Płocka.
W życiu prywatnym wyróżniała się silną empatią i wrażliwością na potrzeby osób, z którymi miała kontakt, posiadała więc licznych przyjaciół i życzliwych w środowisku prywatnym oraz zawodowym. W latach minionej, siermiężnej rzeczywistości inicjowała i organizowała szereg wydarzeń sprzyjających integracji w płockim środowisku architektów i urbanistów, szczególnie w okresie, gdy była Prezesem Oddziału TUP w Płocku. Była osobą skromną i ciepłą, lecz bez cech przywódczych, ale posiadającą wiele zalet i uzdolnień. Dużo nauczyłam się od niej. Serdeczna przyjaźń ze śp. Ireną, trwająca od 1976 r. pozostaje wzorem jej lojalności, życzliwości i oddania, co odbierałam dzięki wspaniałej osobowości Ireny.

Barbara Piosik