Jan Marian Matkowski - architekt, wykładowca akademicki.
​Członek SARP O. Wrocław (1972-91). Członek Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej.

Starszy projektant w biurze Inwestprojekt we Wrocławiu (od 1973). Starszy projektant, specjalista w Biurze Projektowym w Kuwejcie (1979-90). Starszy wykładowca w Instytucie Historii Architektury i Techniki Politechniki Wrocławskiej (1981-90), Właściciel firmy Studio M - Jan Matkowski we Wrocławiu.

Autor m.in.:
- osiedle mieszkaniowe Nowy Dwór we Wrocławiu;
- kościół NMP Królowej Pokoju, ul. Ojców Oblatów 1, Wrocław (1982-94) - współautorzy: Wacław Hryniewicz, Wojciech Jarząbek;
- Dom Towarowy SOLPOL, ul. Świdnicka 21-22, Wrocław (1992-93) - współautorzy: W. Jarząbek, Paweł Jaszczuk, Jacek Sroczyński; wnętrza: Elżbieta Chyczewska, Leopold Chyczewski - zburzony 2022.

Konkursy m.in.:
- SARP nr 471 - na projekt koncepcyjny zagospodarowania przestrzennego rejonu ul. Świerczewskiego we Wrocławiu (1971) - współautorzy: Antoni Hołowiński, Eugeniusz Jodłowiec, Józef Kordas, Juliusz Sobecki - II nagroda równorzędna;
- na projekt zagospodarowania Leśnego Parku Kultury i Wypoczynku w Bydgoszczy-Myślęcinku (1975) - współpraca - autorzy: Andrzej Bohdanowicz, Ryszard Daczkowski, Zdzisława Daczkowska, Edward Lach, Krzysztof Wiśniowski; współpraca: Danuta Bohdanowicz, Wojciech Jarząbek, Jan Matkowski - wyróżnienie II stopnia.

Członek OKK DSOIA (od 2002), przewodniczący OKK DSOIA (od 2018).

Biegły sądowy.

Odznaczenia m.in.: Srebrna Odznaka IARP, Złota Odznaka IARP (2015), Odznaka "Zasłużony dla budownictwa" (2010), odznaczenie Dziekana Wydziału Architektury PW.
Laureat Nagrody Miasta Wrocławia (1998), laureat Nagrody Fundacji im. św. Brata Alberta.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Brzegu (20.12.2022).

********************************************************************
WSPOMNIENIE

Wybitny, niezwykle kreatywny i zawsze dążący do perfekcji architekt, wspaniały i jednocześnie bardzo skromny człowiek.
Ten, kto miał okazję pracować zawodowo z architektem Janem Matkowskim może być wdzięczny losowi, gdyż mógł się od niego bardzo wiele nauczyć, a współpraca ta przebiegała zawsze w szczególnie przyjaznej atmosferze.
Ważniejsze projekty w jego dorobku zawodowym z lat 70-tych ubiegłego wieku – to wrocławskie realizacje i projekty – zespół osiedli „Nowy Dwór” 31 budynków mieszkalnych dla 23.000 mieszkańców), fragmenty osiedla Kosmonautów, koncepcja osiedla Kuźniki, niezrealizowany zespół mieszkaniowy na Wzgórzu Andersa. Wymienić również należy opracowania konkursowe – ośrodków szkoleniowo wypoczynkowych w Miedzeszynie i w Głuchołazach oraz na centrum Sanoka, które zostały uhonorowane pierwszymi nagrodami, a także koncepcje Centrum Szkolenia Instruktorów Modelarstwa Lotniczego w Lesznie i kompleksu hotelowego „Centro di Bramante” w Fermignano w pobliżu Urbino we Włoszech.
Na działalność zawodową Jana Matkowskiego w późniejszym okresie składają się realizacje i projekty z lat 80-tych – przede wszystkim – Kościół parafialny pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Pokoju na osiedlu Popowice przy ulicy Wejherowskiej we Wrocławiu, koncepcja zespołu sakralnego w Milanówku, oraz kilka lat przepracowanych w Kuwejcie, skąd musiał być ewakuowany po inwazji Iraku na ten kraj. Po roku 1990 przyznana zostaje pierwsza nagroda w konkursie na zespół handlowo-biurowy z hotelem i centrum kongresowym oraz częścią apartamentową i garażem podziemnym przy ul Powstańców Śląskich we Wrocławiu – tak zwane „Centrum Południowe”. Niestety projekt pozostał w sferze marzeń, podobnie jak koncepcja i projekt realizacyjny biurowca „Art-B” w Warszawie. Realizacji natomiast doczekały się wrocławskie projekty – domu handlowego SOLPOL przy ulicy Świdnickiej, Hotelu Park Plaza przy ulicy Drobnera, zespołów mieszkalno-usługowych u zbiegu ulic Swobodnej i Zielińskiego (wyróżnionego w konkursie na najładniejszy budynek roku 1994) i przy Placu Pereca, domu handlowego Howell (Magdaleum) przy ulicy Szewskiej, Wielofunkcyjnego Centrum Miejskiego z hotelem, centrum konferencyjnym, galerią handlowo-rozrywkową „Galeria Dominikańska” i garażem wielopoziomowym, biurowca Globe Trade Centre „Globis” przy ulicy Powstańców Śląskich (pierwsza nagroda w konkursie Piękny Wrocław na najlepszą realizację w kategorii budynek użyteczności publicznej) oraz te zlokalizowane poza Wrocławiem. Wśród tych ostatnich wymienić należy: Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” z zespołem sal wielofunkcyjnych przy Wałach Generała Sikorskiego w Toruniu (pierwsza nagroda w konkursie, otwarcie 2008), kompleks naukowo-dydaktyczny „Uniwersyteckie Centrum Innowacji i Transferu Wiedzy Techniczno-Przyrodniczej, z aulą wielofunkcyjną przy ul. Cegielnianej w Rzeszowie (pierwsza nagroda w konkursie) oraz Urząd Pocztowy w Dzierżoniowie, zrealizowany w przebudowanej kamienicy rynkowej.
Wszystkie te zrealizowane projekty cechuje rzadko spotykana staranność i profesjonalna perfekcja w dopracowaniu detalu, decydująca o ich ogólnej estetyce. Jan Matkowski był w tym względzie prawdziwym mistrzem.
Dzięki niesamowitym zdolnościom manualnym i inwencji twórczej potrafił własnoręcznie wykonać niemal każde zadanie, nie tylko projektowe, bardzo często w sposób niekonwencjonalny, a ponieważ problemy techniczne praktycznie dla niego nie istniały – mógł skupić się wyłącznie na artystycznym wyrazie tego, co tworzył. Już jako student był zapraszany przez swoich nauczycieli akademickich do współudziału w prestiżowych konkursach. Na etapie finalnym prac konkursowych podziw budziły wykonywane przez niego, głównie w całości z drewna, modele i makiety.
W roku 1998 Rada Miejska przyznała Janowi Matkowskiemu, na wniosek Rady Nominacyjnej, „Nagrodę Wrocławia” za całokształt pracy na rzecz miasta.
Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Jan Matkowski, jako praktykujący architekt, współtworzył, zajęcia projektowe z przedmiotu Projektowanie Architektoniczne – wraz z ich twórcą – Stefanem Müllerem, w ramach specjalności Konserwacja Zabytków na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Zajęcia te cechowały się niezwykłą popularnością wśród studentów nastawionych progresywnie do swojego przyszłego zawodu.
W Instytucie Historii Architektury, Sztuki i Techniki Politechniki Wrocławskiej był zatrudniony na etacie w latach 1982-1986. Był w tym czasie promotorem kilku prac dyplomowych. W latach 1983-1986 wraz z profesorem Jerzym Rozpędowskim pracował nad projektem konserwacji teatru rzymskiego Heraclea Lyncestris w Bitoli (obecna Macedonia, wówczas – Jugosławia) na podstawie umowy pomiędzy Politechniką Wrocławską a Muzeum w Bitoli. Na miejscu uczestniczył w uzupełniających badaniach architektoniczno-archeologicznych oraz inwentaryzacji teatru. Razem z Profesorem odkryli punkt, który posłużył jako środek rozmierzenia teatru. Był to otwór po palu służącym w rozmierzeniu sznurem jako nóżka cyrkla.
Był aktywnym członkiem Izby Architektów RP od początku jej powstania, uczestnicząc w pracach Komisji Kwalifikacyjnej DSOIA RP – w piątej i obecnej kadencji – jako jej Przewodniczący.
W 2010 roku uhonorowany został ministerialnym odznaczeniem „Zasłużony dla budownictwa”, a w 2015 – Złotą Honorową Odznaką Izby Architektów – przyznaną za szczególne zasługi na rzecz samorządu zawodowego architektów.

Przyjaciele Architekci (https://izbaarchitektow.wroc.pl/pozegnania/pozegnanie-23/)