Jan Patalas - architekt, urbanista.
Członek SARP O. Olsztyn.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej.

Od 1950 r. w Olsztynie w Biurze Planowania Przestrzennego.

Autor wielu planów miejscowych m.in.:
- plan ogólny zagospodarowania przestrzennego Olsztyna (współautor) - Nagroda II stopnia Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury (1950).

Sekretarz ZO SARP (1958-61).

Odznaczenia m.in.: Srebrna Odznaka SARP (1963), Odznaka Zasłużony Pracownik Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (1974).

Pochowany na cmentarzu przy ul. Poprzecznej w Olsztynie.

WSPOMNIENIE

12 września 1999 roku odszedł od nas arch. Jan Pa­­talas. Żegnaliśmy się kilka lat wcześniej, kiedy od­chodził na emeryturę, potem kiedy odchodził z Biura Planowania Przestrzennego w Olsztynie, ale zawsze mie­liśmy świadomość, że można wpaść na chwilę, po­rozmawiać albo chociaż zatelefonować. Ostatnio cho­roba stawała się silniejsza – nie mogliśmy się spo­tykać.
A przecież jeszcze tak niedawno służył nam radą i pomocą przy  planach zagospodarowania przestrzen­nego miast i gmin, w sposób spokojny i rzeczowy wykazując w trakcie weryfikacji ich słabe punkty.
Swoją wiedzą służył Olsztynowi od 1950 roku, kiedy, jeszcze przed ukończeniem Wydziału Architek­tury Politechniki Gdańskiej (jako pierwszy powo­jen­­ny rocznik), został decyzją rektora skierowany wraz z grupą studentów do opracowania koncepcji archi­tek­tonicznej i zagospodarowania przestrzennego Wyższej Szkoły Rolniczej w Kortowie.
Pan Jan swoją czterdziestoletnią działalnością w pla­nowaniu przestrzennym tworzył współczesną historię Olsztyna, Ostródy, Nidzicy, Lubawy, Nowego Miasta Lubawskiego i wielu innych miast naszego regionu. Doskonały fachowiec, a jednocześnie gawędziarz – anegdotami urbanistycznymi przywoływał tę historię, wprowadzając w arkana zawodu coraz to nowe poko­lenie urbanistów.
Olsztyn, jego problemy przestrzenne, były zawsze w centrum Jego zainteresowań. Współautorstwo planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta Olsztyna zostało uhonorowane w 1950 roku Nagro­dą II stopnia Komitetu ds. Urbanistyki i Ar­chitektury.
Myślę, że bardziej niż nagrody satysfakcjonowała Go możliwość rzetelnego wykonywania zawodu oraz dzielenia się wiedzą i doświadczeniem. Lubiany przez wszystkich, mądry i życzliwy Przyjaciel i Nauczyciel, będzie przez nas zapamiętany jako znawca trudnego warsztatu urbanistyki oraz pełen dowcipu i pogody życia Człowiek.

arch. Ewa Piekarska