Janina Irena Stańkowska (zd. Zawadzka, Janina Zawadzka-Stańkowska) - architekt, urbanista, malarka pejzażystka.
Członek O. Warszawskiego SARP. Członek Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów RP. Członek TUP (od 1955).
Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1939).

W 1945 została wraz mężem Janem Stańkowskim oddelegowana przez ministra odbudowy Michała Kaczorowskiego do Olsztyna, dokąd dotarła 23.03.1945. Podjęła pracę w miejskim wydziale architektury, jedną z pierwszych jej prac był plan odbudowy i rozwoju Olsztyna. Od 1948 zajmowała stanowisko kierownika oddziału budownictwa w Wydziale Odbudowy Urzędu Wojewódzkiego. Tworzyła liczne projekty architektoniczne i urbanistyczne dla miast Warmii, Mazur i Mazowsza. Była autorką wielu obiektów użyteczności publicznej m.in. szkół i obiektów przemysłowych. W 1962 wraz z rodziną powróciła do Warszawy, podjęła pracę w Pracowni Urbanistycznej miasta Warszawy, która funkcjonowała przy Naczelnym Architekcie Miasta. W 1974 przeszła do Biura Planowania Rozwoju Warszawy angażując się w tworzenie studium rozwoju i analizie programu rozwoju obszaru metropolitarnego. Do jej dokonań należy zaliczyć liczne publikacje dotyczące planowania przestrzennego i architektury.

Autorka m.in.:
- plan zagospodarowania przestrzennego Warszawskiego Zespołu Miejskiego wraz z planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy (~1969) - w zespole współpracującym - autorzy: Czesław Kotela, Stanisław Parczyński, Zenon Nowakowski, Stanisław Jankowski, Wojciech Karbownik, Tadeusz Michalak, Bogdan Wyporek, Andrzej Rogowski, Andrzej Trochimowski, Zdzisław Glinicki + zespoły współpracujące - Nagroda I stopnia (zespołowa) Ministra BiPMB (1969).

Konkursy m.in.
- na projekt otoczenia Pomnika Wdzięczności dla Armii Radzieckiej w Olsztynie (1954) - współautorzy: Kazimierz Tyllo, Leon Kowalczyk, Jerzy Rzepkowski - I nagroda;
- na projekt Seminarium Duchownego w Olsztynie (1958) - III nagroda.

Przewodnicząca Klubu Architekta „Woluta” (1994-2000). Członkini koła malujących architektów „Plener”, na rok przed śmiercią SARP zorganizował wystawę autorską jej prac.

Członek SARP O. Olsztyn (od 1957). Prezes ZO SARP (1955-61). Członek ZO SARP (1961-63). Członek ZG SARP (1965-67). Skarbnik ZG SARP (1967-69). Sekretarz ZG SARP (1972-75).
Członek O. Warszawskiego SARP. Skarbnik OW SARP (1976-80). Sekretarz OW SARP (1980-84). Wiceprezes OW SARP (1987-90).
Rzeczoznawca SARP.

Odznaczenia m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1969), Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka SARP (1958), Srebrna Odznaka SARP (1953) Złota Odznaka SARP (1958).

Pochowana na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (28.03.2011).