Jerzy Grajnert - architekt, urbanista.
Członek SARP O. Bydgoszcz (od 1966). Członek Kujawsko-Pomorskiej Izby Architektów RP (2002-04).
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1959).

Mąż architektki Aleksandry Grajnert (1932-2011).

Pochowany na cmentarzu Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy (3.01.2014).

***********************************************************************
WSPOMNIENIE

27 grudnia 2013 r. w wieku 81 lat odszedł od nas architekt Jerzy Grajnert - członek Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP od 1980 r. i NSZZ Solidarność (1980-1981). Pasjonat jazzu, muzyk-amator, rzeźbiarz i zapalony kibic sportowy.
Prawda, Dobro i Piękno – to Jego najważniejsza z życiowych dewiz.
Wyobraźnia przestrzenna i zamiłowanie do sztuki zawiodły Go na Politechnikę Gdańską, gdzie w roku 1959 ukończył Wydział Architektury. Pierwsze kroki w pracy zawodowej stawiał w Świeciu jako Kierownik Pracowni Urbanistycznej w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. W Grudziądzu w Prezydium Miejskiej RN pełnił funkcję Kierownika Wydziału Budowlanego. Koleje losu zawiodły Go wraz rodziną na południe Polski do Gorlic w Beskidzie Niskim, gdzie kontynuował swoją karierę jako Zastępca Kierownika Wydziału GKPOŚiK w Prezydium Powiatowym. W ZPiUI Inwestprojekt w oddziałach w Gorlicach i w Pile pracował jako Kierownik Pracowni oraz Kierownik Zespołu Projektowego. W 1978 r. powrócił do swego rodzinnego miasta by objąć stanowisko Zastępcy Dyrektora w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego w Bydgoszczy. Jako Kierownik Zespołu pracował w bydgoskim Bispomaszu, Inwestprojekcie i w Sztuce Polskiej. Był Głównym Projektantem, Zastępcą Kierownika w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej i Inspektorem Miejskim WUAiNB w UM. Pracował również w Biurze Studiów i Projektów HWiU w Pracowni w Bydgoszczy a także piastował funkcję Naczelnika Wydziału w Urzędzie Gminy w Nakle n. Notecią.
Już w okresie studiów, w klubach studenckich jako muzyk-amator wydobywał z fortepianu i wibrafonu jazzowe dźwięki, które w tamtych latach stanowiły namiastkę wolności. W okresie stanu wojennego, pełen wiary i nadziei na wolną Polskę, w Kościele Świętych Polskich Braci Męczenników współtworzył patriotyczne i symboliczne w swej wymowie aranżacje żłóbka i Grobu Pańskiego.
Ze swą wrażliwością nie przystawał do praw rządzących zastaną rzeczywistością i nie godził się na kompromisy. Rzetelność, Odpowiedzialność, Sprawiedliwość, Godność i Uczciwość – przede wszystkim wobec siebie – nie pozwalały Mu obierać łatwych dróg i dokonywać prostych wyborów. Życzliwy wobec innych, nigdy nie odmawiał pomocy i dzielił się swą wiedzą fachową.
Pomimo różnicy zdań, innych celów i różnych światopoglądów zawsze szanował godność drugiego człowieka. Cierpliwie, z atencją i wyrozumieniem wsłuchiwał się w racje drugiego człowieka. Postępował tak, aby nikogo nie zniewalać, nie niszczyć, nie zmuszać do tego, czego nie chce. Wolał odejść pół kroku do tyłu, niż urazić drugiego nieopatrznym słowem.
Swoją wrażliwością na piękno uczulał innych na niezwykłość otaczającego świata, budził apetyt na sztukę i inspirował kolejne pokolenia do poszukiwania własnych dróg twórczej wypowiedzi.

Ewa Grajnert-Hałupka
córka Jerzego Grajnerta