Jerzy Zadworny - architekt, nauczyciel.
Członek SARP O. Częstochowa.
Absolwent Wydziału Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1952).

Pracował w bankach inwestycyjnych w Warszawie, następnie w Częstochowie, a od końca lat 50. - w szkolnictwie. Architekt Powiatowy w Myszkowie i Radomsku (lata 60.), później działał w spółdzielczości rzemiosł drzewnych i budowlanych, a także reprezentował częstochowskie biuro dostaw kompletnych obiektów górniczo-przeróbczych "Rudex". W latach 70. powrócił do pracy nauczycielskiej, znajdując zatrudnienie w szkołach budowlanych. Jako pracownik nadzoru budowlanego działał na rzecz ochrony zabytków regionu, m.in. Pałacu Lubomirskich w Kruszynie. W latach 80. i 90. pracował jako projektant w podczęstochowskim Olsztynie i okolicznych miejscowościach na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.

Wiceprezes koła SARP w Częstochowie (1957-58). Członek OSK SARP (2000-03), zastępca przewodniczącego OSK SARP (2003-05).

Odznaczenia m.in.: Brązowa (2000) i Srebrna Odznaka SARP (2006 - pośmiertnie).

Pochowany na Cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.

***************************************************************************
WSPOMNIENIA

Jerzy Zadworny urodził się w Częstochowie, w rodzinie o tradycjach rzemieślniczych.
Jego Lata dziecięce i młodzieńcze ukształtował pobyt w przedwojennych szkołach – podstawowej „Kolejówce” oraz gimnazjum im. R. Traugutta w Częstochowie, z szeregiem nauczycieli wspominanych przez Niego z wielką życzliwością.
Wcześnie przejawiał zamiłowania artystyczne, dlatego też podjął studia na Wydziale Architektury, przy ówczesnej Akademii Górniczej w powojennym Krakowie, gdzie został przyjęty w poczet studentów w 1947 roku.
Egzamin dyplomowy złożył dnia 15 maja 1952 roku, uzyskując stopień magistra nauk technicznych inżyniera architekta.
Z uczelni oraz z atmosfery powojennych lat krakowskich otrzymał wszystko, co najlepsze, łącznie z przyjaźniami na całe życie, zawiązanymi nie tylko wśród kolegów architektów, lecz także wśród przedstawicieli innych środowisk twórczych.
Nic dziwnego zatem, że we wspomnieniach często wracał do czasów krakowskich.
Był człowiekiem bardzo dynamicznym i aktywnym, wciąż podejmował nowe wyzwania zawodowe.
Bezpośrednio po studiach pracował w bankach inwestycyjnych najpierw w Krakowie, później w Częstochowie. W późnych latach 50-tych rozpoczął pracę w szkolnictwie. W latach
60-tych zaś przeszedł do pracy w administracji, na stanowisko Architekta Powiatowego w Myszkowie i Radomsku – miastach rejonu częstochowskiego.
Pod koniec lat 60-tych podjął pracę w spółdzielczości rzemiosł drzewnych i budowlanych, a na początku dekady lat 70-tych reprezentował biuro dostaw kompletnych obiektów górniczo-przeróbczych „Rudex” w Częstochowie, w ramach Zjednoczenia Kopalnictwa Rud Żelaza, prowadząc również pertraktacje z partnerami niemieckimi w Berlinie.
Bardzo istotną część Jego biografii zajmowała praca nauczycielska, którą rozpoczął w latach 50-tych, a następnie kontynuował w latach 70-tych, aż do przejścia na emeryturę, pracując w szkołach budowlanych na terenie Częstochowy.
Pozostawił po sobie rzesze wychowanków. Z wieloma z nich łączyły Go później wieloletnie przyjacielskie więzy, jako że „Jurek”, jak Go nazywali uczniowie i przyjaciele, był człowiekiem bezpośrednim, nietworzącym dystansu wobec młodszych od siebie. Stąd nie wyczuwało się w kontaktach z Nim różnicy wieku. Był On jednym z nich.
Jego mała ojczyzna rozpinała się pomiędzy Częstochową a Krakowem. Miłośnik gór – Tatr w szczególności, - był również znawcą terenów jurajskich, które schodził wzdłuż i wszerz. Jako dziecko, a później młodzieniec byłem towarzyszem Jego wędrówek po jurajskich szlakach.
Pracując także w nadzorze budowlanym, na miarę swoich możliwości, chronił zabytki dziedzictwa kulturowego Regionu.
Udało Mu się m.in. doprowadzić do podtrzymania popadającego w ruinę w latach 70-tych pałacu Lubomirskich w Kruszynie k. Częstochowy.
Jego działalność projektowa była w znacznym stopniu również związana z ziemią częstochowską.
W dekadzie lat 80-tych i przełomu lat 90-tych, z rekomendacji władz SARP-u w Częstochowie podjął był pracę głównego projektanta pracowni związanej ze spółdzielczością rolniczą w Olsztynie k. Częstochowy.
To magiczne krajobrazowe miejsce (plenery znane m.in. z filmu „Rękopis znaleziony w Saragossie”) stało się siedzibą i miejscem Jego działalności architektonicznej. Ten właśnie okres był dla Niego najbardziej płodny w realizacje.
Nadawał, więc kształt kolejnym obiektom w Olsztynie i innych miejscowościach jurajskich. Spod Jego ręki wyszło w tym czasie wiele obiektów takich jak: osiedla mieszkaniowe, przedszkole, renowacja kamieniczki rynkowej w Olsztynie.
Był projektantem szeregu budynków szkół i przedszkoli, modernizowanych domów dziecka, obiektów wielofunkcyjnych, budynków administracyjnych i produkcyjnych związanych z działalnością spółdzielczości rolniczej, zlokalizowanych na terenach Jury Krakowsko-Częstochowskiej.
Projektował także obiekty sakralne – małe, zagubione w jurajskim pejzażu punkty katechetyczne.
Jego twórczość projektowa obejmowała również projekty cmentarzy zlokalizowanych na terenach miast i wsi jurajskich.
Prawie do ostatka kontynuował działalność projektową, pracując w domu, przy niewielkiej desce, w spartańskich wręcz warunkach.
Był dobrym gawędziarzem, dysponował rozległą wiedzą i talentami oratorskimi. Niestety, nie zdążyłem spisać zawczasu Jego opowieści, dotyczących choćby „architektonicznych historii” o międzywojennej Częstochowie.
Próby ocalenia tych opowieści nie udały się. Zabrakło czasu ...
Powodem była gonitwa dnia codziennego, w trudnej polskiej rzeczywistości, a także wejście Ojca w „obszar cienia” – szybsze niż można było przypuszczać, nie kojarzone z Jego żywotnością, aktywnością, poczuciem humoru. Nie wiedzieliśmy, jak słabe jest już Jego serce.

Mariusz Zadworny, architekt

*********************

Dziękujemy, Mariuszu za Twoje wspomnienia o Twoim Ojcu, a naszym Koledze zawsze pełnym serdeczności, elegancji i optymizmu.
Utożsamiał się ze Stowarzyszeniem Architektów Polskich, będąc jednym z uczestników działalności SARP-u w Częstochowie u jej zarania pełniąc między innymi funkcję wiceprezesa Koła SARP II kadencji (1957 – 1958 r.). W swoich wystąpieniach na forum stowarzyszeniowym przypominał o wcześniejszych tradycjach i działalności architektonicznej poprzedzających powstanie „oficjalnej” organizacji SARP w Częstochowie.
Pełnił również wiele funkcji w Oddziale w latach 1977-2005, a w ostatniej kadencji – funkcję sędziego Oddziałowego Sądu Koleżeńskiego. Za Jego wieloletnią pracę społeczną w Stowarzyszeniu otrzymał Wyróżnienie SARP III stopnia w 2000 r.
Bardzo żałujemy, że p. Jerzy nie zdążył wziąć udziału w naszych obchodach Jubileuszu 50-lecia SARP-u w Częstochowie.
Trudno nam sobie wyobrazić, że nie będzie Go już z nami.

W imieniu Koleżanek i Kolegów Architektów
Małgorzata Kołodziejska
Prezes Oddziału SARP w Częstochowie