Kazimierz Ciechanowski - architekt, naukowiec i pedagog.
Członek SARP O. Wrocław (od 1947).
Honorowy profesor PWr.

Założyciel Oddziału SARP we Wrocławiu.
W roku 1940 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej i uzyskał dyplom mgr inż. arch. Lwowskiego Instytutu Politechnicznego. Praktykę budowlaną odbył odbudowując zniszczenia wojenne w latach 1940-1945. W roku 1946 przyjechał do Wrocławia i rozpoczął swoją działalność na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej na stanowisku asystenta w Katedrze Projektowania II. Pracę doktorską obronił w 1961 r., w 1968 r. przeprowadził przewód habilitacyjny i awansował na stanowisko docenta. W roku 2005 otrzymał status Honorowego Profesora Politechniki Wrocławskiej.

Praca naukowo-badawcza Profesora przebiegała w trzech kierunkach: technicznym (teorii architektury), humanistycznym (historia sztuki) i dydaktycznym (podstawy projektowania). Oryginalnymi osiągnięciami Profesora Kazimierza Ciechanowskiego są publikowane komunikaty pt. „Nieznane własności sześcioboku” (1960) i „Fotometryczny odpowiednik refleksji barw” (1970). Jest autorem kilkudziesięciu publikacji, 2 skryptów, monografii, kilku premiowanych konkursów architektonicznych, wzoru użytkowego, 10 prac z epigrafii Dolnego Śląska oraz liczne cytowania w pracach z zakresu Historii Sztuki i Kulturoznawstwa. Prace własne publikował w czasopismach miejscowych i centralnych, umieszczając w nich prace młodszych pracowników nauki swojego Instytutu, pełniąc tam funkcję kierownika Zakładu Zasad Projektowania (1949-1968), po przekształceniu kierownika Zakładu Podstaw Kompozycji Architektonicznej (1968-1976) następnie Zakładu Podstaw Projektowania (1976-1984) i funkcję redaktora naczelnego Wydawnictw Naukowych Instytutu Architektury i Urbanistyki PWr. (1968-1978). Podkreślenia wymaga także dorobek Profesora w kształceniu kadry naukowej, tak krajowej, jak i obcokrajowców studiujących w Polsce – promotorstwo 5. prac doktorskich i opieka nad pracami habilitacyjnymi. Opracował wiele recenzji prac doktorskich, habilitacyjnych i wydawniczych. Profesor Kazimierz Ciechanowski z pasją i oddaniem uczył przyszłych architektów podstaw projektowania architektonicznego, w tym kompozycji przestrzennej, metodologii projektowania. Stworzył swoją własną szkołę kompozycji architektonicznej, osiągał coraz wyży poziom prac studenckich i własnych twórczych poszukiwań w dziedzinie teorii architektury współczesnej. Napisał i wydał skrypty z propedeutyki projektowania architektonicznego. Ważnym osiągnięciem działalności dydaktycznej było opracowanie pierwszego w tym czasie w Polsce (1972 r.) skryptu pt.: „Podstawy kompozycji architektonicznej”. W latach 1960-1970 prowadził autorskie wykłady „Współczesna Kultura Plastyczna” i „Propedeutyka architektury” na macierzystym Wydziale, Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej oraz na Uniwersytecie i Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu.

Ważniejsze realizacje: Teatr w Borysławiu (na podstawie projektu zatwierdzonego w Komitecie Sztuki w Kijowie) – 1945 r., projekt „Dziecięcego świata” w byłej Galerii Mariackiej we Lwowie, projekt kinoteatru we Lwowie, projekt koncepcyjny Placu Młodzieży przy ul. Świdnickiej we Wrocławiu (1947-1950). Problemy konserwacji poznał przy odbudowie klasztoru OO. Benedyktynów w Tyńcu. Wybudował według własnego projektu kościoły w Jaśle, Nowym Targu i pobliskiej Ropczyckiej Górze.

W 1946 roku założył wrocławski Oddział Stowarzyszenia Architektów Polskich (któremu szefował w latach 50.). Był v-ce przewodniczącym oraz sekretarzem Komisji Historii Sztuki Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, członkiem Rady Muzeum Architektury we Wrocławiu (opracował w tym czasie 30 recenzji wystaw), członkiem Komisji Architektonicznej i Urbanistycznej Wojewódzkiej i Miejskiej Rady Narodowej (1960-1970), członek Komisji Architektury PAN w Warszawie i Oddziału we Wrocławiu.

Za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymał szereg nagród Politechniki Wrocławskiej: Senatu, JM Rektora, Dziekana, Dyrektora Instytutu.

Członek ZO SARP (1947-48). Prezes ZO SARP (1953-55).

Odznaczenia i medale: Złoty Krzyż Zasługi (1959), Złota Odznaka PWr. (1969), Srebrna Odznaka SARP (1977), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980), Zasłużony Nauczyciel (1983), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1994), Medal za Wybitne Zasługi dla Rozwoju Politechniki Wrocławskiej (1995), Medal Jubileuszu 100-lecia Uczelni Technicznych we Wrocławiu (2010), Wyróżnienie „Zasłużony dla Wydziału Architektury” (2010).

Pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu (27.10.2011).