Paweł Paprocki - architekt, urbanista.
Członek O. Warszawskiego SARP. Członek Mazowieckiej Okręgowej Izby Architektów RP. Członek TUP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1961). Absolwent Podyplomowego Studium Planowania Przestrzennego (1966).

Projektant w Biurze Projektów Budownictwa Miejskiego „Miastoprojekt”- Łódź (1960-1963). Generalny projektant (od 1975) i kierownik pracowni  w Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich (do 1981). Kierownik pracowni i dyrektor (1988-92) Wojewódzkiego Biura Planowania Przestrzennego w Płocku. Główny specjalista w Mazowieckim Biurze Planowania Przestrzennego i Rozwoju Regionalnego Odział Terenowy w Płocku (do 2000).

Autor m.in.:
- miejscowe  plany zagospodarowania przestrzennego zespołu jednostek osadniczych powiatu płockiego i okolic (w zespole);
- plany ogólne zagospodarowania przestrzennego gmin i ośrodków gminnych woj. płockiego i plany szczegółowe ok. 30 zespołów i osiedli jednorodzinnej zabudowy mieszkaniowej na terenie woj. płockiego (1984-88) - kierownik zespołu;
- plan ogólnego zagospodarowania przestrzennego wsi Siecień (1971) – współautorzy: I. Gajewska-Łuczak, H. Ciuśniak, L. Wierzchowska - nagroda III stopnia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych;
- miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego m.in. gminy Izabelin Północny, powiat warszawsko-zachodni, Płock-Trzepowo (2003-05) - generalny projektant.

Konkursy m.in.:
- plan zagospodarowania przestrzennego miasta Ciechanowa (~ 1970) – nagroda II stopnia.

Członek SARP O. Łódź (1961-??).
Członek O. Warszawskiego SARP (??-2014).

Członek TUP O. Warszawa (od 1976), członek zarządu TUP O. Płock.

Odznaczenia m.in.: Srebrny Krzyż Zasługi (1972), Złoty Krzyż Zasługi (1978), Srebrna Odznaka Honorowa TUP (1983), Złota Odznaka Honorowa TUP (1989), Srebrna Odznaka za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (1991).

Pochowany w kwaterze katolickiej na cmentarzu prawosławnym przy ul. Norbertańska w Płocku (20.11.2014).

**************************************************************
WSPOMNIENIE

Pawła Paprockiego poznałam w 1975 r., podejmując pracę w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego w Płocku, powstałym wraz z utworzeniem województwa płockiego. Był kierownikiem jednej z pracowni planowania przestrzennego, współpracował bezpośrednio z kilkoma podległymi mu pracownicami. Nasze kontakty zawodowe wynikały z mojej wówczas odpowiedzialności za współpracę w zakresie programowania dla celów planistycznych. Szybko nawiązała się zawodowa nić porozumienia…. Paweł dał się pozytywnie poznać jako człowiek niezwykłych i nie często spotykanych cech. Był niezwykle pracowity i zaangażowany w prowadzone zadania; wyróżniał się nadzwyczajną starannością i dokładnością. Poprzedzone były szczegółowym rozpoznaniem tematu i analizą uwarunkowań. Imponował interdyscyplinarną wiedzą urbanistyczną i architektoniczną, a przy tym obdarzony był nieprzeciętną pamięcią. Nasze relacje szybko zmieniły się z koleżeńskich w serdeczną przyjaźń, która przetrwała wszystkie lata… Nie tylko mnie zadziwiał Paweł; wielu imponował i wzruszał swoją kulturą, taktem i empatią w stosunkach z ludźmi. Potwierdzają te cechy wszystkie osoby, które Pawła poznały. Nie było w jego zachowaniu żadnej „interesowności” w kontekście finansowym, ważna była praca, liczyła się możliwość współpracy rozumianej przez Pawła jako możliwość pomocy i uczestnictwa. Współpracowaliśmy w ramach mojej działalności gospodarczej w latach 2005 – 2014 i nie sposób jest zapomnieć jak bardzo merytoryczne było wspólne projektowanie oraz w jak życzliwej i serdecznej atmosferze mijały wspólne godziny. Nie potrafię opisać, wyrazić jak bardzo Paweł przy tym był skromnym człowiekiem, zawsze uważał, że mógł pomóc więcej. Był aktywny prawie do ostatnich swoich dni. Miał ogromną nadzieję i optymizm, że medycyna Go wyrwie z choroby, do końca był też myślami „przy pracy”. Bardzo, bardzo często i ciepło myślę i wspominam Pawła, także mój mąż i córka, którzy Pawła znali.

Barbara Piosik Płock