Ryszard Edward Semka - architekt, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Wybrzeże (od 1956). Członek Pomorskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1956). Profesor Akademii Sztuk Pieknych w Gdańsku. Status architekta twórcy (1980).

Nauczyciel akademicki i wykładowca w PWSSP w Gdańsku (1950-96), początkowo w Katedrze Projektowania Architektonicznego, prowadził Pracownię Projektowania Przestrzennego i Pracownię Projektowania Architektury Wnętrz. Dziekan Wydziału Projektowania Plastycznego (1971-78). Dziekan Wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego (1980–84). Visiting Profesor Uniwersytetu w Lagos (1978-80), Dziekan Wydziału Architektury (1979-80). Członek architektonicznej grupy ZAPA (od 1982).

Autor m.in.:
- studium programowe i wytyczne do przestrzennego ukształtowania Starego Miasta w Elblągu (1975);
- studium zagospodarowania funkcjonalno-przestrzennego rejonu Targu Węglowego w Gdańsku (1975);
- plan ogólny i realizacyjny odbudowy Starego Miasta w Elblągu (1976-78);
- odbudowa Starego Miasta w Elblągu (1983-2003);
- Teatr Miejski w Kwidzynie (1986) - współautor Józef Chmiel;
- Pomnik Ofiar Grudnia 1970 w Gdyni (1993) - współautorzy: Sławoj Ostrowski, Jan Netzel;
- gmach Instytutu Informatyki Uniwersytetu Wrocławskiego (1999).

Konkursy m.in.:
- SARP nr 192 - na projekty szkicowe wnętrza stacji "Metro" w Warszawie - stacja "Plac Teatralny" (1953) - współautorzy: Kazimierz Biszewski, Jerzy Bojarski, Wacław Rembiszewski, Leopold Taraszkiewicz, Kazimierz Osowski, Teresa Pagowska - II nagroda równorzędna;
- SARP nr 413 - na projekt koncepcyjny urbanistyczno-architektoniczny budynku Klubu Oficerskiego w Warszawie (1968) - wyróżnienie II stopnia równorzędne;
- SARP nr 425 - na opracowanie urbanistyczno-architektoniczne zespołu budynków dla PŻM i C. Hartwiga w Szczecinie (1969) - wyróżnienie II stopnia równorzędne;
- na opracowanie koncepcji architektoniczno-urbanistycznej Centrum Zarządzania Branżą Przemysłu Okrętowego w Gdańsku-Oliwie (1974) - współautorzy: Wojciech Mokwiński, Bolesław Petrycki, Jacek Popek - nagroda równorzędna.

Członek ZO SARP (1966-68). Wiceprezes ZO SARP (1971-77). Członek Rady SARP (1972-88). Przewodniczący Zespołu Koordynacyjnego Sędziów Konkursowych SARP (1985-88). Prezes SARP (1988-91). Przewodniczący Głównej Komisji Rewizyjnej SARP (2001-03). Członek Oddziałowego Kolegium Sędziów Konkursowych SARP (1996-2012). Członek Polskiej Rady Architektury (2003-2012).
Wiceprzewodniczący Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego POIA RP (2006-10).

Żołnierz AK.

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (1973), Srebrna Odznaka SARP (1974), Złota Odznaka SARP (1977), Krzyż Armii Krajowej (1995), Krzyż Partyzancki (1997).
Laureat m.in.: Nagrody Ministra Kultury za działalność dydaktyczną I stopnia (1977, 1994), Nagrody II stopnia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Materiałów Budowlanych (1979), Nagrody Specjalnej SARP 1997 za odbudowę Starego Miasta w Elblągu, Nagrody Fundacji im. Ericha Brosta (1998).

Pochowany na Cmentarzu parafialnym przy ul. J. Malczewskiego w Sopocie (16.09.2016).

***************************************************************************************************

Pożegnanie Ryszarda Semki

Panie i Panowie, Czcigodna Rodzino,
w imieniu Stowarzyszenia Architektów Polskich żegnamy dziś profesora Ryszarda Semkę, wspaniałego Kolegę, prawego człowieka, żołnierza Armii Krajowej, architekta, artystę, nauczyciela wielu pokoleń architektów, projektanta twórcę, od 1950 roku członka SARP, wieloletniego sędziego konkursowego, w latach 1971 – 1977 Vice Prezesa Oddziału „Wybrzeże” SARP, Członka Rady SARP, a następnie w latach 1988 -1991 Prezesa Stowarzyszenia Architektów Polskich, i dalej w latach 1990 - 1996 Członka Rady Międzynarodowej Unii Architektów. Nie sposób przecenić ogromnej wieloletniej społecznej pracy i zasług Profesora dla całego środowiska architektów, architektów wnętrz, plastyków, nie tylko w ramach Stowarzyszenia, tu na Wybrzeżu, ale również na forum krajowym i zagranicą.

Jego działalność na wielu polach twórczości, bogate życie zawodowe, przyniosło wybitne osiągnięcia twórcze i istotny wkład w kulturę.

Pracę zawodową Profesor rozpoczął w 1949 roku w Miastoprojekcie w Gdańsku, potem, równolegle z pracą dydaktyczną na uczelniach w Gdańsku na PWSSP, na Politechnice Gdańskiej, na Uniwersytecie w Lagos, projektował w wielu biurach i pracowniach, w Polsce, w USA, Francji, Algierii i Nigerii. Indywidualnie i w zespołach opracowywał projekty w zakresie architektury, architektury wnętrz i wystawiennictwa. Tylko w najbliższym nam otoczeniu – na Wybrzeżu, Profesor zrealizował domy mieszkalne w Gdańsku Wrzeszczu, rozbudowę Zbrojowni w Gdańsku – siedzibę ASP, teatr w Kwidzynie, kilkadziesiąt budynków mieszkalnych na terenie Starego Miasta w Elblągu, Pomnik Ofiar Grudnia 1970r w Gdyni, liczne wnętrza, w tym sakralne, handlowe, wnętrza w obiektach zabytkowych. Był laureatem wielu indywidualnych i zespołowych nagród i wyróżnień w konkursach architektonicznych. Tworzył i uczył twórczości.

Profesora Ryszarda Semkę poznałem bliżej kiedy działaliśmy w pracowniach autorskich w ramach Zespołu Autorskich Pracowni Architektonicznych w Gdańsku. Widząc nad czym wówczas pracował przypomniałem sobie, jak będąc uczniem elbląskiej podstawówki i liceum odwiedzałem zniszczone stare miasto w Elblągu. Chodziłem po jego ruinach zaglądając w ocalone piwnice, a Ryszard Semka, w tym czasie, w latach 1964 – 1965 odbywał studia na Uniwersytecie Harvarda, tworzył projekty futurystyczne wysokich budynków trzonowo – linowych, systemy zabudowy o kontrolowanym układzie klimatycznym. Wiele lat potem, wraz ze świętej pamięci Szczepanem Baumem, zrealizowali odbudowę starówki elbląskiej, z wizją jej nowoczesnej formy architektonicznej projektowanych kamieniczek. Teraz widać jakie koło zatacza historia kreśląc przestrzeń w jakiej działa architekt, w jakiej tworzy swoje dzieła, w jakiej działał Ryszard Semka, kontynuował i wzbogacał dziedzictwo kulturowe, w jakiej pozostaje oddając cząstkę siebie w swoich realizacjach.

Sentencję antycznego poety Horacego – Non Omnis Moriar, możemy uzupełnić, „architekt nie umiera - pozostaje nam w swoich dziełach”.

Paweł Wład Kowalski