Stanisław Kasprzysiak - architekt, tłumacz, eseista, archeolog.
Członek SARP O. Kraków (1961-75 i 1986-92).
Absolwent Wydziału Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1953). Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (1955).

Konkursy m.in.:
- SARP nr 242 - na projekt kościoła parafialnego w Nowej Hucie na Osiedlu C-1 (Teatralnym) (1957) - współpraca - autorzy: Witold Korski, Jan Maderski i Krystyna Wąsowicz; współpraca: Stanisław Kasprzysiak, Tadeusz Robek - wyróżnienie I stopnia.

Odznaczenia m.in.: order Stella della Solidarieta Italiana (2004).

Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

*********************************************************
WSPOMNIENIE

Stanisław Kasprzysiak

Studiował Architekturę na Politechnice Krakowskiej. W 1955 roku obronił pracę dyplomową u prof. Witolda Cęckiewicza pt. „Rekonstrukcja Zamku Królewskiego w Nowym Sączu”. Tuż po studiach pracował jako kreślarz w pracowni prof. Witolda Korskiego. W latach 1955-1969 opracowywał inwentaryzacje i rekonstrukcje zabytków architektury drewnianej na terenie Małopolski u konserwatora zabytków dr Hanny Pieńkowskiej.
Należał do SARP-u, Oddział w Krakowie, w latach 1961-1975 i 1986-1992.
W latach 1970 -2011 zajmował się badaniami archeologicznymi architektury rzymskiej na terenie Włoch. Dokonywał pomiarów budowli i dekoracji architektonicznych, a także kreślił rekonstrukcje zabytków. Jego niezwykle precyzyjne rysunki zawsze wyróżniał niepowtarzalny i bardzo subtelny styl.
Opracowywał rekonstrukcje ważnych kompleksów architektonicznych w Lombardii: Mediolan, Brescia, Sirmione, Como, Breno, Cividate Camuno, Mantua, Castelseprio i Torba, a także Rimini, Sarsina i Altino. Na przestrzeni lat powstały liczne publikacje naukowe, w których ukazywały się jego prace. Brał czynny udział przy tworzeniu Muzeum Archeologicznego w Luni i był jednym z założycieli Centro Studi Lunensi. Jego rysunki odegrały istotną rolę podczas odbywającej się w 1990 roku w Mediolanie ważnej wystawy „Milano Capitale dell’Impero Romano (286-402 D.C.”). Były także prezentowane w Brescii w 1996 roku na wystawie „Archeologia e città. Brescia ritrovata”. W kwietniu 2002 roku uczył teorii rysunku kreślarskiego na kursie w Scuola di Specializzazione in Archeologia dell’Università Cattolica di Milano.

Katarzyna Otwinowska