Stefan Andrzej Gałęzowski - architekt, wykładowca akademicki.
​Członek O. Warszawskiego SARP.
Absolwent Wydziału Architektury Instytutu Inżynierów Cywilnych w Petersburgu (1889). Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1893). Profesor nadzwyczajny w Katedrze Projektowania Architektonicznego Instytu Inżynierów Cywilnych w Petersburgu (1914).

Wykładowca na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1893-95). Wykładowca w Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu (1895-1917). Docent w Instytucie Technologicznym w Petersburgu. Wykładowca w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Petersburgu (od 1899), kierownik Wydziału Architektury tamże (od 1910). Wykładowca w Żeńskim Instytucie Politechnicznym w Petersburgu. Kierownik referatu w Departamencie Budownictwa w Ministerstwie Spraw Wojskowych (po 1918).

Autor m.in.:
- Dom Spotkań Oficerów Marynarki, budynek komendantury portu wojennego, budynki stacji radiotelegraficznej i dworca pasażerskiego twierdzy lipawskiej, Lipawa (1898-1907);
- pensjonat Iren w Narwie, Estonia (1901);
- sala restauracyjna hotelu Metropol w Moskwie (1901-05) - współautor Paweł Wiśniewski (1862–?);
- zespół kamienic czynszowych wraz hotelem, prospekt Ligowski 44, Petersburg (1910-12);
- lewe skrzydło Instytutu Inżynierów Cywilnych (Muzeum Transportu Kolejowego), ul. Sadowa 50, Petersburg (1911-12).

Konkursy m.in.:
- projekt liceum handlowego w Baku (1904) - współautorzy: Józef Padlewski, Kazimierz Skolimowski (1862-1923) - I nagroda;
- projekt szkoły realnej w Wiatce (1905) - współautorzy: J. Padlewski, K. Skolimowski - II nagroda.

Członek Petersburskiego Towarzystwa Architektów (od 1894).
Członek Delegacji Architektów Polskich (1908), zastępca polskiego przedstawiciela w Komitecie Stałym Międzynarodowych Kongresów Architektów w Paryżu (1909).
Prezes Koła Architektów przy Polskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Petersburgu (1909).

Członek Stowarzyszenia Inżynierów Cywilnych (członek zarządu, wiceprzewodniczący) w Petersburgu.
Członek Piotrogrodzkiego Koła Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości (1914).

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi (po 1918).

Syn Piotra i Julii zd. Boller.