Izba Architektów Rzeczypospolitej Polskiej
Stowarzyszenie Architektów Polskich
Danuta BakułaAndrzej Edward FajansRyszard Jan TrzaskaWojciech MarcinkowskiJerzy Feliks KowarskiWitold KorskiRyszard Jerzy MillerStanisław RaczkowskiStanisław PąprowiczAlicja Teresa NowińskaAnna Romana LudwikowskaOlgierd ErdmanMariusz Krzysztof MulakPaweł RaczewHenryk StaniszewskiJacek BuszkiewiczStefan Władysław Tomasz TomorowiczZbigniew BelofHenryk HajdaszJan KuznowiczJózef Stefan RybickiJerzy RomańskiIgnacy Felicjan TłoczekJerzy Maria UllmanMaria Lilien-CzarneckaStefan NettoJózef ChrzanowiczHenryk (Izrael Hersz) HirszenbergMichał Sławomir HolkaAlfred Józef DüntuchMiron Antoni RozkosznyStanisław GądzikiewiczWojciech StruzikLech Kazimierz WesołowskiMarek MłynarczykJakub SchroeterStanisław TabeńskiJan Stanisław DrewsZbigniew ŻuławskiJerzy Antoni KlementTadeusz NoworytaFeliks HertzJakub WojteckiIlona TarczyńskaJolanta Kamila Szczęsna
In memoriam - Pamięci Architektów Polskich
Stefan Sykutera
Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich

arch. Stefan Sykutera

* 24.02.1941, Pelplin

† 13.12.1993, Bułgaria

Stefan Sykutera - architekt, konserwator zabytków.
​Członek SARP O. Wybrzeże (od 1969).
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1969).

Projektant w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 2 w Gdańsku (po 1969). Projektant w Biurze Projektów Przemysłu Mięsnego w Gdańsku. Projektant w Pracowniach Konserwacji Zaytków w Gdańsku (lata 80-te XX w.). Uczestnik prac badawczo-konserwatorskich m.in. w: Słowacji, Bułgarii, Litwie i Algierii.

Pochowany na Cmentarzu Centralnym-Srebrzysko w Gdańsku (28.12.1993).

 

**********************************************************

Stefan Sykutera

Stefan był jednym z tych kolegów, którzy wyróżniali się swoją osobowością i nadawali barwności naszemu rokowi na Wydziale Architektury. Był osobą górującą ze względu na swój wzrost i dominującą ze względu na doświadczenie. Był od nas starszy o kilka lat - urodził się 24 lutego 1941 roku w Pelplinie, a później, po skończeniu szkoły podstawowej i Technikum Budowlanego, pracował przez rok w „Cefarmie” w Starogardzie Gdańskim, a następnie do rozpoczęcia studiów w Pracowniach Konserwacji Zabytków w Gdańsku, przy restauracji zamku w Malborku. Poznałem Go na egzaminach wstępnych na Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej w 1963 roku. Jak mi się zwierzył, było to Jego trzecie podejście – i jak się później okazało, tym razem szczęśliwe.
Było nas na roku około setki, podzielonych na dwie grupy. Ja byłem ze Stefanem w drugiej. Ale podziały towarzyskie przebiegały inaczej, w pierwszym rzędzie na tych, którzy mieszkali w akademiku i na pozostałych, rozproszonych po Trójmieście. Stefan mieszkał w akademiku nr 17 przy ul. Leczkowa w Gdańsku i tam przeżył swoje, tak przypuszczam, najbarwniejsze lata młodości. Tam brylował towarzysko na tle młodszych, jeszcze onieśmielonych kolegów. Letnie praktyki budowlane odbywaliśmy oddzielnie, jednakże barwne doświadczenia pleneru malarskiego w Wielu, praktyki konserwatorskiej w Toruniu, a przede wszystkim dwóch obozów wojskowych w Szczecinie Podjuhach, przeżywaliśmy już razem. Po skończeniu studiów i obronieniu prac dyplomowych w 1969 roku, drogi nasze się rozeszły, gdyż Stefan podjął pracę w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 2 w Gdańsku, później w Biurze Projektów Przemysłu Mięsnego, a ja w Pracowniach Konserwacji Zabytków (PKZ). Spotykaliśmy się wówczas sporadycznie, jednak po ponad dziesięciu latach znowu nasze drogi połączyły się, gdy Stefan powrócił do PKZ. Były to lata osiemdziesiąte, najlepsze w historii PKZ, gdyż wtedy prowadzono bardzo wiele prac konserwatorskich poza granicami Polski. Była to wówczas jedna z niewielu możliwości wyjechania za granicę, z której skrzętnie obaj korzystaliśmy.
W latach osiemdziesiątych Stefan brał udział w wielu kontraktach PKZ. I tak w Banskiej Štiavnicy w Słowacji uczestniczył przy wykonywaniu badań i dokumentacji projektowej restauracji XV-XVI w. kamienic mieszczańskich przy ul. Lenina 18-27. W Algierii pomagał mi przy wykonywaniu projektu restauracji Pałacu Bejów i Prochowni w zespole Cytadeli Algierskiej.
Na Litwie, w latach 1986-1989 kierował pracami konserwatorskimi w Pałacu Radziwiłła w Wilnie. Stefan dał się poznać wówczas jako dobry organizator i wspaniały kierownik dla swych podwładnych. Umiał swą wiedzą łatwo dotrzeć do każdego z rzemieślników z nim pracujących. Ludzie po prostu chcieli z nim pracować. Czas po pracy potrafił również tak zorganizować, że każdy czuł się związany z kontraktem, ale jednocześnie, biorąc udział w szeregu imprezach organizowanych przez Stefana, nie czuł rozstania z rodziną i krajem. Stefan był bardzo rozrywkowy, a swym humorem, nieraz też sytuacyjnym, bawił wszelkich gości. Wtedy też zaprosił mnie z moim ojcem do Wilna, gdzie ojciec po latach, a ja po raz pierwszy, mogliśmy wspominać nasze kresowe korzenie.
W Bułgarii kierował pracami konserwatorskimi przy kościele w Ruse. Był to Jego ostatni kontrakt, gdyż tam, na bułgarskiej ziemi, zmarł 13 grudnia 1993 roku. To wielka szkoda, gdyż gdyby doczekał chwili obecnej mógłby dalej prowadzić konserwacje kolejnych obiektów zabytkowych, a w domu bawić się już z siedmiorgiem wnucząt.

Andrzej Macur, Gdańsk 2005

 

 

Źródła:

  • fot.: Archiwum Adama Kołodzieja; tableau Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej 1963-1969
Udostępnij na:
Biogram dodano: 04.11.2022 | Aktualizacja: 04.11.2022, 15:58:55 | Wyświetleń od 04.11.2022 r.: 513