Tadeusz Gałecki - architekt, urbanista, wykładowca akademicki.
Członek SARP O. Poznań (od 1956). Członek TUP.
Student Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie. Absolwent Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu (1952). Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (1964). Absolwent studium urbanistycznego Politechniki Warszawskiej. Doktor nauk technicznych (1993).

Projektant w Okręgowym Biurze Projektów Budowlanych w Poznaniu (1955-56). Projektant w biurze Miastoprojekt w Poznaniu (1956-60). Projektant w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Poznaniu (od 1960), kierownik Miejskiej Pracowni Urbanistycznej (1991-96). Wykładowca w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego Politechniki Poznańskiej (1977-93). 

Autor m.in.:
- plan szczegółowy zagospodarowania przestrzennego śródmieścia miasta Poznania (1969) - generalny projektant - współautorzy: Świętosław Tatarkiewicz, Hubert Bureta, Róża Pudelewicz, Zygmunt Nowak - Nagroda I stopnia (zespołowa) Ministra BiPMB (1969);
- plan ogólny Poznania (1975) - generalny projektant;
- plan ogólny Poznania (1994) - generalny projektant.

Konkursy m.in.:
- TUP nr 16 - na projekt dzielnicy mieszkaniowej Górny Taras Rataj w Poznaniu (1970) - współautorzy: Lidia Wejchert, Kazimierz Wejchert jr, Maria Kaczmarek - II nagroda.

Członek OSK SARP (2009-12).

Honorowy Członek Towarzystwa Urbanistów Polskich. Wiceprezes Oddziału TUP w Poznaniu (1978-81). Prezes Oddziału TUP w Poznaniu (1987-96).

Odznaczenia m.in.: Srebrna Odznaka SARP (1984), Złota Odznaka SARP (1996).
Laureat Honorowej Nagrody SARP O. Poznań (2016).

Pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (6.09.2022).

***********************************************************************

WSPOMNIENIE  - wygłoszone w czasie uroczystości pogrzebowej na cmentarzu

Dnia 31 sierpnia 2022 roku odszedł z naszego grona, w wieku 95 lat, nestor poznańskiego środowiska śp. TADEUSZ GAŁECKI - architekt, urbanista, wieloletni członek Stowarzyszenia Architektów Polskich, wieloletni członek Towarzystwa Urbanistów Polskich, jego Prezes w latach 1987-1996.
Laureat Honorowej Nagrody SARP Oddział Poznań z 2016 roku (razem z Jerzym Turzenieckim i Henrykiem Sufrydem). Odznaczony Srebrną (1984) i Złotą (1996) Odznaką SARP. Honorowy Członek TUP od 2000 r. Zarówno w jednym jak i drugim przypadku to wyraz uznania środowiska zawodowego dla całej jego działalności: aktywności i osiągnięć zawodowych w architekturze i planowaniu przestrzennym.
W albumie towarzyszącym nadaniu Nagrody Honorowej Oddziału Poznańskiego SARP znalazłem informację, że w 1948 roku Tadeusz Gałecki podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku Astronomia. Mogę domniemywać, że porządek kosmiczny, porządek doskonały Wszechświata stały się w jakimś stopniu bodźcem, impulsem do szukania i próby tworzenia takiego porządku tu i teraz, na Ziemi, w przestrzeni naszych miast i naszych krajobrazów.
Stąd zapewne decyzja o zmianie studiów na architektoniczne, podejmowane w szkołach inżynierskich najpierw w Szczecinie, później w Poznaniu, w końcu magisterskie na Politechnice Wrocławskiej. Następnie podyplomowe na Politechnice Warszawskiej. Niejako uwieńczeniem tego procesu edukacji stał się doktorat „Metodyka konstruowania  planów zagospodarowania przestrzennego” obroniony na Politechnice Poznańskiej w 1993 r.
Początki pracy zawodowej w latach 50- tych XX wieku wiązały się z pracą w architektonicznych biurach projektów - Okręgowym Biurze Projektów Budowlanych i Miastoprojekcie Poznań. Ich efektem są realizacje architektoniczne, np. dom na Starym Mieście i budynek przy ul. Grochowskiej.  Można spotkać się z obiegowym stwierdzeniem, że architekci budując domy wystawiają sobie pomniki. Nic bardziej błędnego; tysiące domów wiedzie niezależnie od tego czy zwykłe, trudne czy spektakularne jednak najczęściej anonimowe życie. Dlatego warto tu przypomnieć, że jedna z nielicznych architektonicznych realizacji Tadeusza Gałeckiego, tu w zespole z Janem Wellengerem, to charakterystyczny, modernistycznie piękny wysokościowy budynek mieszkalny przy skrzyżowaniu ulic Grochowskiej i Grunwaldzkiej. Być może znajomość tego faktu pozwoli tu obecnym, przechodzącym obok, na refleksję o tych, którym budynek zawdzięcza swoją  architektoniczną ujmującą formę. Prawdziwym żywiołem, ku któremu zwrócił się w latach 60-tych to było jednak działanie w większej skali; urbanistycznej i planistycznej. Stąd praca w biurach planowania przestrzennego, Wojewódzkim Biurze Projektów Urbanistycznych, wreszcie chyba najważniejsza, praca w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej, której w latach 1991-1996 był Dyrektorem.
Efektem pracy w tych instytucjach były plany zagospodarowania przestrzennego dzielnic i osiedli mieszkaniowych przede wszystkim Poznania. Na szczególną uwagę zasługują nowatorski  Plan Ogólny Miasta Poznania z 1975 roku i przełomowy Plan Ogólny z 1994 roku, pierwszy taki plan po transformacji ustrojowej Polski, wytyczający nowe zasady planowania uwzględniające realia polityczne gospodarki wolnorynkowej. Był Generalnym projektantem obu tych planów.
Doktorat „Metodyka konstruowania  planów zagospodarowania przestrzennego” obroniony w 1993 r. stanowił naukową podstawę dla działania w ramach nowych zasad opartych o instrumenty polityki przestrzennej, w jakie wyposażone zostały władze samorządowe. Oba opracowania dzieli czas dwudziestu lat, całkowicie, skrajnie odmienne realia polityczne gospodarki planowej i gospodarki wolnorynkowej oraz doktryny urbanistycznej. Także różna z minionej perspektywy ocena. Łączy rzetelność, profesjonalizm ogromna skala opracowania i zakres podjętych problemów.
W dorobku Tadeusza Gałeckiego są także liczne, również nagradzane, prace konkursowe oraz publikacje autorskie i zbiorowe.
Nie można, wspominając osobę Tadeusza Gałeckiego, nie przypomnieć o jego zaangażowaniu dydaktycznym. W latach 1977-1993 był nauczycielem akademickim na kierunku Architektura na Politechnice Poznańskiej.
Moje osobiste relacje z osobą architekta Tadeusza Gałeckiego wiążą się właśnie z tym okresem, okresem moich studiów w Instytucie Architektury i Panowania Przestrzennego Politechniki Poznańskiej w latach 70-tych. Ważniejsza z perspektywy czasu wydaje mi się obecność
w zespole Planu Ogólnego Poznania z 1994 roku wynikająca z przedłożonej mi przez Pana Tadeusza propozycji zatrudnienia w MPU na potrzeby opracowania tego planu.
Zrealizowanie w krótkim czasie i uchwalenie przez Radę Miasta Poznania tego planu było jak sądzę możliwe dzięki wysokim merytorycznym i organizacyjnym umiejętnościom
i predyspozycjom Tadeusza Gałeckiego. Pamiętam go z tego okresu jako człowieka opanowanego, świadomego wielkości zadania i mającego pozytywny wpływ na ludzi, którymi zarządzał.
Moje ostatnie spotkanie ze śp. Tadeuszem Gałeckim miało miejsce 6 lat temu. Wspólnie z Piotrem Kostką, ówczesnym Prezesem Oddziału Poznańskiego SARP, udaliśmy się do niego, aby wręczyć mu statuetkę nagrody Honorowej Oddziału Poznańskiego SARP. Spotkanie naznaczone było skutkami ciężkiej choroby jakiej uległ, jednak wyniosłem z niego przekonanie, że zarówno sama Nagroda jak i wizyta miały dla niego duże znaczenie.
Odszedł w ciszy i w coraz większych ograniczeniach, które narzucała choroba, ale jestem głęboko przekonany, że pozostanie we wdzięcznej pamięci ludzi, którzy mieli okazję
i przywilej z nim współpracować. Mam nadzieję, a nawet przekonanie, że jest teraz w świecie doskonałego porządku i harmonii, które stały się inspiracją  jego młodzieńczej decyzji i mottem późniejszych zawodowych działań.

NIECH ODPOCZYWA W POKOJU!

arch. Eugeniusz Skrzypczak – SARP, WOIA RP