Tadeusz Kowalczyk - architekt.
Członek SARP O. Poznań.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1971). Status architekta twórcy (1984).

Projektant, główny specjalista, sprawdzający w Wojewódzkim Biurze Projektów w Poznaniu.

Autor m.in.:
- Wyższe Seminarium Duchowne w Gnieźnie.

Konkursy m.in.:
- SARP nr 496 - na projekt koncepcyjny urbanistyczno-architektoniczny fragmentu Centrum miasta Poznania (1972) - współautor Jacek Najgrakowski - II nagroda równorzędna;
- na opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej zespołu obiektów RSW "Prasa-Książka-Ruch" w Poznaniu (1974) - współautor J. Najgrakowski - wyróżnienie;
- SARP nr 602 - na opracowanie koncepcji ukształtowania zabudowy osiedla mieszkaniowego "Helenki" w Śremie (1977) - współautor J. Najgrakowski - wyróżnienie II stopnia równorzędne.

Odznaczenia m.in.: Brązowa Odznaka SARP (1976).

Pochowany na cmentarzu w Puszczykowie (30.06.2011).

***********************************************************
WSPOMNIENIE

Znany poznański pisarz i poeta Roman Brandstaetter w swojej twórczości tak pięknie opisał odejście tymi słowy: „Już ma się ku zachodowi, z lipy przed moim domem opadają liście. Ludzie z mojego życia bezpowrotnie odchodzą”. Tak bezpowrotnie odszedł, bardzo spokojnie w czwartek 30 czerwca br. nasz kolega mgr inż. arch. Tadeusz Kowalczyk.
Po śmierci bliskich, kochanych pozostają wspomnienia i trwała pamięć. Po Koledze Tadeuszu pozostaje ponadto Jego twórczość, która w wielu przypadkach jest i będzie trwałym śladem w wielu miastach i jednostkach ludzkiego bytowania. Krótko wspomnieć w krótkim wspomnieniu Jego olbrzymi wkład w tworzenie od nowa, na gruzowisku po II wojnie światowej, nowych budynków mieszkalnych, obiektów użyteczności publicznej oraz obiektów sakralnych. Przy projektowaniu tych ostatnich, nie wystarczała już tylko wiedza i doświadczenie budowniczego, ale oprócz wiary również potrzebna była odwaga. Tadeuszowi tej odwagi nie brakowało. Stąd na puszczykowskim cmentarzu z taką wdzięcznością żegnał Go nie tylko miejscowy kapłan, ale i Przełożony Ojców Franciszkanów z Jarocina, dla których w trudnych czasach zaprojektował klasztor i wspaniały kościół.
Można by w tej grupie twórczości wymieniać jeszcze wiele innych zaprojektowanych i zrealizowanych kościołów, np. w parafiach: Kolniczki, Sowina, Dębnica, Kępice, Gniezno – Winiary i wiele, wiele innych obiektów sakralnych oraz pomocniczych. Kompleks Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie to nie tylko widoczny ślad w panoramie miasta, ale również wyjątkowo przemyślany zespół, w którym formułują się przyszli „siewcy i żniwiarze”.
Tadeusz Kowalczyk urodził się 25 kwietnia 1920 roku w Jarocinie. W tym też mieście przeżył swoje lata młodzieńcze i w Wielkopolsce zdobył podwaliny architektonicznej profesji. Te wpojone, jeszcze przed wojną, zasady solidności, uczciwości i rzetelności towarzyszyły mu przez wszystkie lata jego wyjątkowo pracowitego życia. Miałem to szczęście a zarazem i przyjemność, znać Tadeusza przez ponad 50 lat. Był w tym również okres bezpośredniej współpracy w jednostkach administracji i nadzoru budowlanego. Przez wiele lat byliśmy też współmieszkańcami Puszczykowa. Trudno byłoby zestawić i ująć to wszystko co robił w tworzeniu ładu przestrzennego i ile stworzył dobrze funkcjonujących osiedli mieszkaniowych. Swoje wieloletnie doświadczenia życzliwie przekazywał młodszym kolegom, pracując w Wojewódzkim Biurze Projektów w Poznaniu na stanowisku kierownika zespołu sprawdzającego oraz głównego specjalisty do spraw architektury. Jego twórczość była wielokrotnie wyróżniania i nagradzana.
Odszedł od nas człowiek spokojny, pogodny, życzliwy, komunikatywny, niekonfliktowy, a w końcowej fazie swojego życia prawie niezauważalny. Tacy ludzie schodząc z tego świata pozostawiają swoją twórczość materialnie przetworzoną, która będzie i powinna przypominać, często przez dziesiątki lat, tych, co na naszej życiowej drodze już nas wyprzedzili. Kolego Tadeuszu Twój trud nie poszedł na marne, są po Tobie dzieła, które wymownie świadczą i przypominać będą o Twoim życiu.

arch. Zenon Błądek