Witold Plapis - architekt, urbanista, wykładowca akademicki.
​Członek O. Warszawskiego SARP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1934). Profesor nadzwyczajny (1955).

Starszy asystent w Zakładzie Projektowania Hal Przemysłowych na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (1938). Naczelny dyrektor Biura Odbudowy Stolicy (1945-49). Dyrektor naukowy architektury w Instytucie Urbanistyki i Architektury (1950). Kierownik Zakładu Architektury Krajobrazu Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (od 1951). Dziekan Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1954-57). kierownik Zakładu Środowiska Naturalnego i Kultury Krajobrazu w Instytucie Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego. Członek Rady Naukowej Kampinoskiego Parku Narodowego. Przewodniczący Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody.

Konkursy m.in.:
- na projekt Pomnika Bohaterów Warszawy (1958) - współautorzy: Jerzy Jarnuszkiewicz, Jan Bogusławski, Longin Majdecki - wyróżnienie I stopnia rónorzędne.

Prezes SARP (1946-48).

Odznaczenia m.in.: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: ?, 1954), Medal za Warszawę, Medal X-lecia, Złota Odznaka Odbudowy Warszawy, Złota Odznaka SARP (1955).

Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.

****************************************************************
PAMIĘCI KOL. WITOLDA PLAPISA

Nagle spotkała nas strata zupełnie niespodziewana: zmarł Kolega Witold Plapis, architekt, pedagog, działacz społeczny. Jego poczucie obowiązku i równowaga ducha powodowały, iż w trudnych chwilach odbudowy Jemu powierzano funkcje najbardziej odpowiedzialne. Stale pogłębianej wiedzy i wyjątkowej dobroci zawdzięczał, że stal się z kolei wzorem naukowca i wychowawcy młodzieży.
Już w czasie studiów na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej pracuje przez kilka lat w Zakładzie Architektury Polskiej pod kierunkiem Oskara Sosnowskiego, następnie zaś w pracowni architektonicznej kolegów Lacherta i Szanajcy. W ostatnich latach przedwojennych pracuje samodzielnie oraz w warszawskim Towarzystwie Kredytowym Miejskim. Dopiero jednak lata odbudowy pozwoliły Mu na wykazanie wyjątkowych zdolności zawodowych i organizatorskich.
Od lutego 1945 r. poświęca się prowadzonej w niezmiernie trudnych warunkach inwentaryzacji zniszczeń Warszawy, dając tą drogą realne podstawy dla pierwszego planu generalnego miasta. W ślad za tym przechodzi do tworzenia planu szeroko zakrojonej akcji zalesień na terenie Warszawskiego Zespołu Miejskiego, konkretnie realizowanego na obszarze około 20 tysięcy ha. W latach 1945-49 pełni równocześnie funkcję początkowo zastępcy, następnie naczelnego dyrektora Biura Odbudowy Stolicy.
Biorąc żywy udział w ówczesnej działalności naszego Stowarzyszenia, piastuje w latach 1946-48 stanowisko prezesa SARP.
Stopniowo punkt ciężkości zainteresowań Kolegi Plapisa przesuwa się na pracę dydaktyczną i naukową. Działalność tę rozpoczął już wcześniej, gdyż w 1935 roku został asystentem Adolfa Szyszko Bohusza, zaś po wojnie asystentem i adiunktem w katedrze prowadzonej przez Bohdana Lacherta. Od 1951 roku jest samodzielnym pracownikiem naukowym – kierownikiem Zakładu Architektury Krajobrazu, od 1955 roku – profesorem nadzwyczajnym. W latach l954-57 był dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
Z właściwą Mu konsekwencją kieruje Zakładem oraz Katedrą. W oparciu o ścisłą współpracę z Polską Akademią Nauk (Zakład Teorii Architektury oraz Sekcja Problemów Zdrowia i Rekreacji w Środowisku Przyrodniczym PAN), a także w kierowanym przez Niego Zakładzie Środowiska Naturalnego i Kultury Krajobrazu w Instytucie Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego doprowadza do druku szeregu publikacji naukowych. Aktywnie uczestniczy W Radzie Naukowej Kampinoskiego Parku Narodowego oraz przewodniczy Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody. W oparciu o tę działalność czerpie bogate materiały do tematyki prowadzonych pod Jego kierunkiem prac semestralnych i dyplomowych. Dosłownie do ostatniego dnia troszczy się o sprawy Katedry I o warunki pracy powierzonych Jego pieczy studentów.
Zmarł w dniu 1 grudnia 1968 roku przeżywszy 63 lata.
Kolega Witold Plapis odznaczony był Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie), Medalem za Warszawę, Medalem X-lecia i Złotą Odznaką Odbudowy Warszawy.

Stefan Tworkowski (Komunikat SARP, 1968 nr 11)