Władysław Borawski - architekt.
Członek O. Warszawskiego SARP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1922).

Wykładowca w Państwowej Szkole Budownictwa w Warszawie (1922-25). Wieloletni pracownik Zarządu Miejskiego miasta stołecznego Warszawy i BOS.

Autor m.in.:
- Szpital Zakaźny Miejski św. Stanisława, ul. Wolska, Warszawa (1925);
- Willa Podgórskich, ul. Powsińska 104, Warszawa (1926);
- szpital im. Przemysława II, ul. Toruńska, Kalisz (1932-36);
- Pawilon administracyjny - Klinika Chirurgiczna Akademii Medycznej, ul. Lindleya 4, Warszawa;
- Dom Turystyczny (odbudowa), Al. Jerozolimskie 105, Warszawa (1947) - współpraca Irena Poniatowicz-Głazek;
- Pałac Biskupów Krakowskich, ul. Miodowa 5 / Senatorska 6, Warszawa (1948-51) - współpraca - autor Wacław Antoni Podlewski - wpisany do rejestru zabytków (1965);
- kamienica Dembińskich, ul. Senatorska 10, Warszawa (1949-50).

Konkursy m.in.:
- na projekt dworku (~1915) - I nagroda;
- na projekt gmachu klubowo-mieszkalnego Związku Pracowników Samorządowych w Warszawie (1932) - projekt wybrany do realizacji;
- na projekt szkicowy okręgowego szpitala wojskowego w Łodzi (1934) - IV nagroda równorzędna.

Publikacje m.in.:
- Projektowanie budynków mieszkalnych; Warszawa 1923.

Członek-założyciel miesięcznika „Architektura i Budownictwo".

Sekretarz i skarbnik Polskiego Towarzystwa Szpitalnictwa (od 1929).  Delegat na I Międzynarodowy Kongres Szpitalnictwa w Stanach Zjednoczonych.

Odznaczenia m.in.: Złoty Krzyż Zasługi.

Ojciec architekta Ludwika Borawskiego (1925-1971).

Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie.