Antoni Marian Osiński - architekt, nauczyciel akademicki.
Członek SARP O. Wybrzeże. Członek Pomorskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1949). Doktor nauk technicznych (1964).

Pracownik Politechniki Gdańskiej (od 1953). Pracownik dydaktyczny Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej (1965-84). Brał udział w pracach Sekcji Fizyki Budowli Polskiej Akademii Nauk (1978-84). Projektant w Izbie Rzemieślniczej i Społecznym Przedsiębiorstwie Simplex w Gdańsku (od 1984).

W ostatnich latach zasłużony działacz Komisji Pomocy Koleżeńskiej SARP.

Odznaczenia m.in.: Brązowa (2006), Srebrna i Złota Odznaka SARP.

Syn architekta Mariana Osińskiego (1883-1974).

Pochowany na Cmentarzu Oliwskim w Gdańsku-Oliwie (8.11.2011).

********************************************************************************
WSPOMNIENIE

Architekt Antoni Osiński urodził się we Lwowie, w roku 1924 - zmarł w roku 2011, w Gdańsku, przeżył 87 lat.
Jego życie, nie było życiem biernym. To było życie aktywne. W czasie okupacji w tajnym nauczaniu uzyskał świadectwo maturalne, w roku 1944.
W roku 1949, na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, otrzymał dyplom mgr inż. architekta.
W tym samym roku podjął pracę w budownictwie, poczynając od stanowiska zastępcy kierownika budowy. W roku 1953 uzyskał uprawnienia budowlane. Od roku 1953 związał się pracą architekta, z Politechniką Gdańską.
Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w roku 1964, na podstawie pracy z dziedziny fizyki budowli.
W latach 1965-1984, na stanowisku adiunkta, był pracownikiem dydaktycznym na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. W okresie lat 1978-1984 brał również udział w pracach Sekcji Fizyki Budowli Polskiej Akademii Nauk.
Od roku 1984, do czasu przejścia na emeryturę pracował jako projektant w Izbie Rzemieślniczej i Społecznym Przedsiębiorstwie Simplex w Gdańsku.
Architekt Antoni Osiński wraz z rodzicami opuścił Lwów w roku 1944 - fizycznie! Nigdy nie opuścił tego miasta uczuciowo. Utrzymywał żywe kontakty z innymi Lwowiakami, odwiedzał Lwów wielokrotnie. W spotkaniach ze Swoimi rówieśnikami aktywnie uczestniczył we wspomnieniach o pięknym mieście, ich młodości.
W pracy przy odbudowie zabytków gdańskich, dużą część miłości do Lwowa, oddał temu miastu, które stało się miejscem Jego działalności, a teraz i wiecznego spoczynku - Gdańsku.

Rzymianie wyznawali zasadę:
De mortuis nil nisi bene
O zmarłych nie należy mówić niczego jak tylko dobrze.
Kto znał architekta Antoniego Osińskiego ten wie,
że nie trzeba znać tej zasady, aby wspominać Tego Dobrego, Skromnego Człowieka
nil nisi bene - tylko dobrze.
Cześć Jego Pamięci.

Konrad Pławiński